Μένοντας άναυδοι

Δεν χρειάζεται να πω άλλα για την απουσία δημοσιεύσεων από την πυρκαγιά της Πάρνηθας και εντεύθεν. Απλά παρέμεινα άναυδος από το μέγεθος της ανθρώπινης βλακείας αλλά και την εγκληματική υστεροβουλία πίσω την υπόθεση των πυρκαγιών. Χωρίς καμία απολύτως εκτίμηση προς κανένα άλλο κόμμα, η τωρινή κυβέρνηση είναι 100% υπεύθυνη για αυτό που γίνεται, καθώς με τα κωμικοτραγικά της καμώματα περί το Άρθρο 24 και με την ν-τροπολογία που πήγε να περάσει νύχτα από τη Βουλή, δημιούργησε σε όλους τους φίλα προς αυτήν προσκείμενους εγκληματίες προσδοκίες ότι αύριο θα αποκτήσουν κι αυτοί το οικοπεδάκι τους ψηλά στο καμένο βουνό (ως προς το "εγκληματίες": ο εμπρησμός είναι έγκλημα, ο τελών αυτό είναι εγκληματίας και ο αγοράζων "οικόπεδο" που είναι προϊόν εμπρησμού, καρπούται το όφελος από έγκλημα, άρα είναι κι αυτός εγκληματίας, όλα αυτά σύμφωνα με τους ισχύοντες νόμους και το Σύνταγμα). Τέτοιους εξέθρεψε η κυβέρνηση για να την ψηφίσουν. Για ένα πιάτο φακή καίγονται τα δάση, παιδιά: για να δελεαστούν όσοι ξετσίπωτοι δεν το 'χουν σε τίποτα να πάνε να χτίσουν στα καμένα και να ψηφίσουν αυτούς τους απίστευτης θρασύτητας τύπους. Γι' αυτό, και μετά από ώριμη σκέψη, έβαλα το κολλάζ με το καμένο δάσος και το δαυλό: αυτωνών τα έργα, αυτωνών τα νομοθετήματα είναι που έκαψαν τα δάση σε Πάρνηθα, Υμηττό, Κόρινθο, Διακοφτό, Πήλιο, σε όλην τη χώρα. Θέλετε μια απόδειξη; Ας βγουν κάποιοι από αυτούς τους κυρίους και ας πουν ότι η κυβέρνηση, μετά τις τεράστιες φυσικές καταστροφές που δεν αφήνουν κανένα περιθώριο να αμφισβητηθεί εφεξής η κυριότητα του Δημοσίου στις δασικές εκτάσεις, δεν πρόκειται να επιδιώξει την αναθεώρηση του άρθρου 24. Βγαίνουν; Αμ, δε βγαίνουν... Γι' αυτό κι εγώ δεν θα βγάλω το κολάζ με το δαυλό. Εκεί θα μείνει.

Αρκεί άραγε μετά από όλα αυτά το blog να εμμείνει στο θέμα των σκουπιδιών στα δάση; Τι παραπάνω έχει να μάς πει αυτό το θέμα; Δεν ξέρω. Ειδήμων περί τα της αναδάσωσης δεν είμαι. Ομολογώ ότι μένω βουβός και προβληματισμένος καθώς διάφοροι ειδήμονες και μη διασταυρώνουν τα ξίφη τους πάνω από το καμένο δάσος ως προς τα αν πρέπει να γίνει ή όχι αναδάσωση με πεύκα ή να αφεθεί το ελατόδασος να αναγεννηθεί από μόνο του σε εκατόν πενήντα χρόνια που θα χρειαστούν γι' αυτό. Ομολογώ ότι μένω με τα χέρια κρεμασμένα κάτω όταν αναρωτιέμαι ποιος θα κάνει τελικά αναδασώσεις, πού θα βρεθούν τόσα δέντρα, πόσο θα αντέξουν διάφοροι καλοθελητάδες φορείς να μην ενδώσουν, ποιος τελικά θα θυμάται αύτές τις πυρκαγιές μετά από τις επόμενες και τις μεθεπόμενες, κλπ. κλπ.

Από την άλλη, μπόρεσα να βρεθώ στην κατάσβεση της φωτιάς στον Υμηττό. Είδα τις απελπισμένες σε βαθμό ηρωισμού προσπάθειες εκατοντάδων παιδιών που σβήνανε τις φωτιές με τα χέρια και με κλαδιά. Βοήθησα κι εγώ για τα λίγα λεπτά που άντεξα και με τη μηδενική πείρα που είχα, σβήνοντας λίγες μικροεστίες (από τον καναπέ, καλύτερα έστω κι αυτό). Είδα με τα ίδια μου τα μάτια ότι οι άνθρωποι, οι απλοί πολίτες, με δύο λόγια εγώ κι εσύ, νοιαζόμαστε για το δάσος. Είδα την αγωνία όλων μας ο τόπος αυτός να συνεχίσει να ζει και να μη γίνει τσιμέντο και τάλαρα στις τσέπες των κλεφταράδων. Τι να κάνω για όλα αυτά;

Μετά από πολλή σκέψη, αποφάσίζω το blog να μείνει στο "ταπεινό" θέμα των σκουπιδιών. Επειδή και τα σκουπίδια, και γενικότερα η εγκατάλειψη του Δημόσιου Χώρου είναι οι προφήτες της φωτιάς που θα έρθει. Επειδή ορισμένα είδη σκουπιδιών (γκαζάκια, σπρέϋ, μπουκάλια γεμάτα νερό που δρουν ως φακοί) θεωρούνται κι αυτά ύποπτα και εν μέρει υπαίτια για πυρκαγιές. Επειδή όλα αυτά διδάσκουν τη λάθος άποψη για το δάσος, την άποψη αυτών που το περπατάνε μόνο για να βγάλουν το σκύλο βόλτα (και φυσικά να πετάξουν και το μπουκαλάκι που είχαν πάρει μαζί) και που το βλέπουν αντί ως ζώντα οργανισμό, σύντροφο και ζωοδότη, ως ένα άχρηστο Πράγμα, ως χωματερή κι ως δυνάμει αυριανό οικόπεδο.

Ως προς τα σκουπίδια στον Υμηττό, έγραψε αρκετά η Ελευθεροτυπία της 18 Ιουλίου που το έκανε πρώτο θέμα με τίτλο "Ιδού οι εμπρηστές". Ο Δήμαρχος Βύρωνα, επιτόπου παρών στην πυρκαγιά του Υμηττού, είπε ότι δεν έχει πόρους να καθαρίζει το δάσος. Δεν εξήγησε βέβαια γιατί βρίσκει τους πόρους να σχεδιάζει μετεγκατάσταση του δημαρχείου στο Σακέτα, να φτιάχνει δημοτικές επιχειρήσεις, να συντηρεί δημοτική αστυνομία, να φτιάχνει δημοτική συγκοινωνία, να αντικαθιστά τους θάμνους στο πάρκο της Καραολή με πλακάκια, τσιμέντο, συντριβάνια, κακόγουστες πυραμιδόσχημες μεταλλικές κατασκευές, υδροβόρο γκαζόν και άλλες τέτοιες βιτρίνες -- αλλά παρόλα αυτά δεν βρίσκει τους πόρους να μαζέψει το χάλι των σκουπιδιών από την περιοχή για την οποία είναι υπεύθυνος (και δεν είναι μόνο στον Υμηττό αυτοί). Ομοίως, αν ήταν εκεί και οι διάφοροι νομαρχο-περιφερειαρχο-ΠΕΧΩΔΕδες, το ίδιο θα έλεγαν: δεν έχουμε τους πόρους. Μια χαρά τους έχετε, παιδιά, αλλά τους τρώνε άλλοι και άλλα τους πόρους, δεν ξεγελάτε κανέναν.

Τραγέλαφος και το θέμα των ζωνών και των ορίων ευθύνης: κάτω από το δρόμο είναι υπεύθυνος για την περισυλλογή των αποριμμάτων ο Δήμος, στο δρόμο και στη νησίδα υπεύθυνο το ΥΠΕΧΩΔΕ, απέναντι υπεύθυνο το δασαρχείο. Κοινός παρονομαστής: κανείς τους δεν κάνει τίποτα! Αποτέλεσμα; Ένα δάσος-χωματερή, εγκαταλελειμμενο στην τύχη του και έτοιμο να λαμπαδιάσει με πρώτη σπίθα. Εύγε, παιδιά, μπράβο!

Ένα ακόμα παράδειγμα, επιστρέφοντας και πάλι στο δάσος της Πανεπιστημιούπολης στα Ιλίσια: έτυχε σήμερα να συναντηθώ με μία κυρία που υποδείκνυε στους ανθρώπους της "Ηλέκτωρ" τι να μαζέψουν και από πού. Υποθέτοντας (και σωστά, όπως φάνηκε) ότι και η κυρία ανήκει στο προσωπική της ίδιας εταιρείας, της απηύθυνα κάποιες ερωτήσεις. Ο διάλογος, μέσες άκρες, αποκαλυπτικός όσο και τραγελαφικός:

-Είστε από την εταιρεία που μαζεύει εδώ τα σκουπίδια;

-Μάλιστα.

-Το δάσος το καθαρίζετε ποτέ;

-Το είχαμε καθαρίσει πρόπερσι. Πρέπει να βγει ειδική εντολή για αυτό. Εμείς κανονικά καθαρίζουμε εδώ, τους δρόμους (μου δείχνει).

-Δηλαδή, το δάσος έχει να καθαριστεί από πρόπερσι; Πέρα από το ότι είναι αντιαισθητικά, τα σκουπίδια δεν μπορεί να προκαλέσουν και φωτιά;

-Τώρα τι μού λέτε, τις φωτιές όλοι ξέρουμε ότι τις βάζει ανθρώπινο χέρι. Αλλά καλά κάνετε και μού το λέτε, να το αναφέρω επάνω, στη διεύθυνση.

-Με ποια διεύθυνση ακριβώς συνεννοείστε; Με τη Διεύθυνση Πρασίνου ή την Τεχνική Υπηρεσία γενικώς;

-Δεν ξέρω ακριβώς, νομίζω στην Τεχνική Υπηρεσία. Κοιτάξτε, εμείς κανονικά δεν μπορούμε να καθαρίσουμε το δάσος με τους ανθρώπους και το ωράριο που έχουμε. Πρέπει να βγει ειδική εντολή;

-Δηλαδή, δεν το προβλέπει η σύμβασή σας με το Πανεπιστήμιο;

-Όχι.

-Σας ευχαριστώ.

Δηλαδή (μεταφράζω) παρόλην την παρέμβαση της εφημερίδας στον Πρύτανη (βλέπε προηγούμενα posts) και παρόλες τις πυρκαγιές, η εταιρεία που καθαρίζει το χώρο δεν έχει δεχτεί εντολή να καθαρίσει το δάσος εδώ και δύο χρόνια. Όπως ακριβώς το έγραφα, περνώντας καθημερινά από το χώρο και έχοντας πλήρη συναίσθηση του ότι τα σκουπίδια μαζεύονται και κανείς δεν τα περισυλλέγει. Η αδιαφορία σε όλο της το μεγαλείο! Εντάξει, ίσως η καλή κυρία να έχει δίκιο: τις φωτιές τις βάζουν ανθρώπινα χέρια εκεί που υπάρχει δυνατότητα "διεκδίκησης" (έτσι λέγεται η ασύστολη και εγκληματική κλοπή δημόσιου χώρου με ταυτόχρονη καταστροφή ανεκτίμητης αξίας φυσικού πλούτου) και οι εκτάσεις του Πανεπιστημίου ίσως εξαιρούνται από αυτό το καθεστώς. Δικαιολογεί όμως αυτό τέτοιαν αδιαφορία;

Όμοια εντελώς η κατάσταση στο άλσος του Βύρωνα (το σημείο του άλσους του Σκοπευτηρίου Καισαριανής που βρίσκεται πάνω από το ύψος του γηπέδου και μέχρι το λοφίσκο που κάηκε, κάτω από την Κατεχάκη). Μεγάλες εκτάσεις, που θα μπορούσαν να φιλοξενούν δέντρα, παραμένουν σε κατάσταση ερήμου. Μηχανάκια μπαινοβγαίνουν ανενόχλητα (κανείς δεν λέει τίποτα και καμία δημοτική αστυνομία - την οποία, ειρρήσθω εν παρόδω, χρυσοπληρώνουν οι δημότες από τα δημοτικά τέλη-χαράτσια - δεν δεν τους εμποδίζει), "ανοίγοντας δρόμους" μέσα από τα λιγοστά δέντρα. Πάνω από τον χωματόδρομο στα όρια ευθύνης Δήμου Καισαριανής και Βύρωνα, προ λίγων μηνών αφαιρέθηκαν από κάποια τζιμάνια και κάποια λιγοστά καλάθια απορριμμάτων που υπήρχαν εκεί. Αποτέλεσμα; Όλοι πετάνε τα πλαστικά τους κάτω, στο δάσος. Κι αυτά δεν μαζεύονται ποτέ ή σχεδόν ποτέ. Γιατί;

Γιατί;

Γιατί;